Νώντας Σπυρόπουλος
Κατάγεται από οικογένεια αγροτών και μεταποιητών αγροτικών προϊόντων της Αρκαδίας. Ωρίμασε μέσα στο μετεμφυλιακό κλίμα που διαπερνούσε ιδιαίτερα τις αγροτικές και ορεινές περιοχές της πατρίδας μας.
Το κυρίαρχο γνώρισμά του ήταν μια ποικιλία ενδιαφερόντων και πρωτοβουλιών που ξεδιπλώθηκαν στα επόμενα χρόνια. Επίκεντρο και κυρίαρχο της ζωής του, ήταν η οικογένεια, ο άνθρωπος, η δημοκρατική πορεία και η ανάπτυξη της πατρίδας μας.
Ο διαρκείς αγώνας του, η αγωνία του να προσφέρει σε πολλά μέτωπα περιλάμβανε με προτεραιότητα και την τοπική αυτοδιοίκησή. Συνήθως το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και ιδιαίτερα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ότι σημαντικοί άνθρωποι με ικανότητες και γνώσεις, δεν θέλουν να περάσουν στο προσκήνιο της σκληρής και εκτός κανόνων πολιτικής αντιπαράθεσής.
Οι προτάσεις τους δυσκολεύονται να περάσουν από την θεωρία στη εφαρμογή και πράξη. Η αυτοδιοίκηση πρέπει να κινητοποιήσει αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους. Οι καινοτόμες ιδέες και προτάσεις τους, πρέπει να βρεθεί τρόπος, να περνάνε από τη θεωρητική προσέγγιση στην εφαρμογή, ώστε να αλλάζουν και να βελτιώνουν την πόλη μας και την ποιότητα της ζωής των δημοτών που είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Από το 1970 εργάσθηκε ως οδοντίατρος στην Αρκαδία και από το 1975 στο Ηράκλειο Αττικής που ζει με την οικογένεια του και τα αδέλφια του από το 1964 που άρχισαν οι σπουδές του.
Παθιασμένος να γίνει χρήσιμος να προσφέρει και να προτείνει, δρόμους για την ανάπτυξη, το 1970 πιστεύοντας στις δυνατότητες της Αρκαδίας, εμψυχώνει και παρακινεί τους συμπατριώτες του να πιστέψουν στο τόπο τους και να επενδύσουν στο αμπέλι, την κτηνοτροφία και τον αγροτοτουρισμό. Σήμερα η Αρκαδία στηρίζεται σε αυτούς τους τρεις παραγωγικούς και καινοτόμους πυλώνες.
Η δημιουργία του Κτήματος Σπυρόπουλου μαζί με τα αδέλφια του Ροβέρτο και Γιάννη, λειτούργησε σαν καταλύτης για την ολόπλευρη ανάπτυξη της Αρκαδίας. Το κτήμα Σπυρόπουλου θεωρείται πρωτοπόρο της Βιολογικής Γεωργίας και σε δράσεις της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Δραστηριοποιείται από τα μέσα της δεκαετίας του 90 σε θεσμούς του κρασιού πάνω από δώδεκα χρόνια, όπως ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου, τη Εθνική Διεπαγγελματική Αμπέλου και Οίνου, τους Δρόμους του ελληνικού κρασιού και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο των Πόλεων του Κρασιού.
Έχει τιμηθεί για την επαγγελματική, κοινωνική και πολιτιστική του δράση.
Όπως λέει ο ίδιος «Σε ότι αφορά την ένταξη μου σαν δημοτικός σύμβουλος δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή την παράταξη συστρατεύονται πολίτες από όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα.
Αυτή η παράταξη άνοιξε νέους δρόμους, πέρα από το σημαντικό έργο της. Το κτήμα Φιξ, η διάνοιξη της Ηρακλείου, η υπογειοποίηση της Μελίνας Μερκούρη, η προέκταση της Λεωφόρου Κύμης, η δημιουργία του πάρκου Ιστορικής Μνήμης, μαζί με άλλα έργα πρέπει να ολοκληρωθούν, για αυτό δηλώνω παρών».
